Brium-argenta
Bryum argenteum
Bryaceae
Nom en français : Bryum argenté.
Descripcioun :Aquelo mousso proun coumuno trachis un pau d'en pertout, tipicamen sus lis endré riche en nutriment e de cop que i'a poulua. La var. argenteum, se recounèis à sa coulour di proun blanco mai pòu èstre mens argentado. Fai de mato o pòu faire de tepiero basso (< 1 cm d'aut). Li fueio soun lis uno dins lis autre óuvalo e councavo emé uno rufo de mai que la mita de la fueio.
Usanço :Se pòu engana emé d'àutri mousso dóu gènre Bryum qu'es tihous. I'a peréu li Pohlia mai aquéli an ges de bord de fueio que se vèson bèn.
Port : Acroucarpo
Taio : 1 cm
Fueio : 0,5 à 1,5 mm
Tipe bioulougico :
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Bryum
Famiho : Bryaceae
Ordre : Bryales
Coulour de la flour :
Petalo : 1 à 2 cm
Ø (o loungour) flour : Lóngui dènt
Flourido : Printèms
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 2000 m
Aparado : Noun
Desèmbre à mai
Liò : Muraio
- Roco
- Pège
- Jardin
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Oulartico
Ref. sc. : Bryum argenteum Hedw., 1801
Argelas
Ulex parviflorus
Fabaceae Leguminosae
Àutri noum : Argieras, Argela, Argeiras, Argeirau.
Noms en français : Ajonc à petites fleurs, Ajonc de Provence.
Descripcioun :L'argelas trachis dins li colo secarouso de basso Prouvènço mounte ié flouris tre l'ivèr. Es uno planto proun pougnènto amé de pichòti flour jauno groupado pèr tres. Lou "calice" èi francamen di dos partido emé de sepalo peludo.
Usanço :Li flour soun manjadisso, adoubado en boutoun coume de tapeno. Au contro, la planto es empouisounanto que caup d'alcalouïde.
Port : Aubret
Taio : 0,3 à 1,5 m
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Ulex
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Ordre : Fabales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 0,5 cm
Flourido : Printèms
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 600 m
Aparado : Noun
Febrié à abriéu
Liò : Garrigo
- Roucaio
- Tepiero seco
- Champino
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano-Nord-Ouèst
Ref. sc. : Ulex parviflorus Pourr., 1788